ว่าด้วยเรื่องของวันหยุดตามปฏิทินของประเทศไทย

ที่ผู้ประกอบการส่วนมากมองว่า ปฏิทินบ้านเราช่างแดงเยอะเหลือเกิน จึงต้องพิจารณาวันหยุดกันอย่างหนักหน่วงเพื่อให้สอดคล้องกับการงานทำงานและไม่ให้บริษัทเกิดความเสียหาย ส่วนลูกจ้างและสายงานอย่างเราว่าแน่นอนวันหยุดต้องมีผลดีกับเรา มากกว่าบางสายงานที่ต้องทำงานแข่งกับเวลา ทำงานบนความเสี่ยง ทำงานบนความเป็นความตาย หรือสายอาชีพอื่นๆ บลาๆๆ ที่วันหยุดมีผลกระทบ แน่นอนพวกเขาเหล่านั้นยังคงต้องตระหนักถึงหน้าที่ความรับผิดชอบของตัวเองเป็นอย่างดีว่าวันหยุดช่วงไหนที่เขาหยุดกันได้จริง ซึ่งเรื่องเหล่านี้อยู่ที่มุมมองของแต่ละคน อยู่ที่จุดยืนหรือตำแหน่งที่แตกต่างกันไป ดังนั้นต่างคนต่างมุมมองเป็นเรื่องปกติ

โดยส่วนตัวแล้ว

ถ้าถามว่า…ชอบวันหยุดไหม?

ตอบเลยว่า…”ความสุขระหว่างการทำงานคือวันหยุด” นี่แหละ เราสามารถเปลี่ยนวันหยุด วันลากิจ วันลาป่วย หยุดเทศกาล หยุดการเมือง หยุดประจำปี เราสามารถทำให้วันหยุดเป็นความสุขแท้ๆ ได้ “ความสุขแท้ “ คือการใช้เวลาเต็มลิมิตไปเลย ถ้าในวันหยุดปกติ เสาร์-อาทิตย์ จะตื่นสายโด่ง หรือทำธุระ จะไปไหนก็จัดไปเลย แต่การแบ่งเวลาได้ศึกษา ได้ลงทุน ได้ขายของ แบ่งเวลาไว้ทำบางอย่างที่ก่อให้เกิดความรู้ใหม่ๆ เงินใหม่ๆ เพื่อนใหม่ๆ สังคมใหม่ๆ ทำให้ชีวิตดีขึ้น เจ๋งขึ้นทุกวัน ให้ชีวิตมีทางเลือกมากขึ้น และบางทีอาจหาเงินได้เพิ่มมากขึ้น มีแหล่งที่มาของรายได้อีกหลายทาง (ไม่จำเป็นว่าสุดท้ายต้องลาออกมานะ แต่แบ่งเวลา ทำควบคู่กันไป ได้เงินเพิ่ม สบายใจ)

แม้กระทั้งการลาป่วย ลากิจ ลาเหงา ลาขี้เกียจ ก็เหมือนกันนะ ใช้เวลาให้เกิดประโยชน์เต็มที่ เพราะการลาหยุด ก็คือการลงทุนอย่างหนึ่งที่เราลงทุนไปคือ “เวลางาน” และมันมีผลกับเงินที่ตามมา เพราะฉะนั้นทุกๆ การลาหยุดของเรา ต้องคุ้มค่าพอที่จะเขียนใบลา เพราะการลางานไม่ใช่แค่ การลาเพราะอยากพัก ใช้เวลาให้หมดไป ลางานให้ครบตามสิทธิ์ของตัวเอง แต่การลางานทุกครั้ง ต้องใช้เวลาให้เกิดประโยชน์กับตัวเองมากที่สุด